به گزارش گفتار ما ۲۴ به نقل از بلوطستان، عباس دارایی، نویسنده و پژوهشگر حوزه اجتماعی لرستان طی یادداشتی نوشت: در این روزهای سخت که کمتر رسانه نگاری جرات می کند سطح نقد خود را به نمایندگان و مدیران میانی از جمله استانداران و فرمانداران و مدیران کل و.. تنزل بدهد شاید نقد عملکرد فرهاد زیویار که از ۱۲ مهر ۱۴۰۰ تا امروز هفت اردی بهشت ۱۴۰۲ بعنوان استاندار لرستان روزگار می گذراند منطقی نباشد و بهتر نیز همین بود که در قبال عملکردش چیزی به میان نمی آمد زیرا ضعف مدیریت عمومی تر از آن است که به یک نقطه از این پهنای مدیریتی در دولتِ منجی سید ابراهیم رئیسی متمرکز شود.
امروز اما اظهار نظری از استاندار زیویار در فضای مجازی منتشر شده بود که هر بیننده ای را قلقک می داد ، زیویار عنوان کرده است: ” قیمت کالاهای اساسی در لرستان نسبت به سایر استان های دیگر متعادل تر است ”
او در حالی مدعی است قیمت کالاهای اساسی در لرستان متعادل تر از سایر استان هاست که در زمستان سال گذشته استان لرستان با نرخ تورم سالانه ۵۱/۶در رتبه نخست نرخ تورم سالانه قرار گرفت و متورم ترین استان در بین ۳۱ استان کشور به شمار می رود.
این آمار رسمی از نرخ تورم استان لرستان به خوبی نشان می دهد استان از یک سیمای پرچالش برخوردار است که در آن نه تنها بازار رهاست بلکه نرخ ها سر به فلک کشیده و محصول این تورم ، ناتوانی لرستانی ها در مواجهه با قیمت هایی است که ساعتی تغییر کرده و افزایش پیدا می کنند.
به بیان ساده در وضعیت متورم فعلی اقتصاد ایران وقتی درآمد سرانه پایین باشد بیشتر درآمدها به سمت تامین اقلام خوراکی و مصرفی سوق پیدا کرده و کمتر وقت مردم صرف تفریحات و سفرها و امورات جانبی می شود به این دلیل آنهایی که دارای درآمد سرانه بالاتری هستند قسم اعظم درآمدهایشان صرف مسائل جانبی و تفریحات و سفرها می شود که از حیث قیمتی با رشد مواجه نشده اما اقلام خوراکی نظیر گوشت قرمز ، لبنیات و برنج و …. در یکسال اخیر درست بعد از جراحی ناکام تیم اقتصادی دولت و رها سازی قیمت ها متاسفانه جهش قیمتی زیادی داشته است و مردمی که درآمد زیادی ندارند به طور خودکار باید پول بیشتری صرف خرید این اقلام کنند و در نتیجه هزینه بیشتری صرف این سبد خوراکی می کنند و به همین دلیل در قبال تورم و افزایش قیمت اقلام خوراکی، مردم لرستان بیشتر از هر استان دیگری متضرر شده و آسیب پذیرتر می شوند.
این موضوع خود بیانگر این نکته است که بر خلاف سایر استان هایی که دست شان به دهانشان می رسد و درآمد سرانه بهتری دارند و چندان شاید گرانی ها را احساس نکنند، قیمت ها برای مردمی که تمام داشته شان را باید صرف سیرکردن شکم شان کنند نه تنها متعادل نیست بلکه در مقایسه با استان های برخوردار دیگر اوضاع بدتر از آنی است که فرهاد زیویار از آن سخن به میان آورده است.
